Raquel Calviño

Pontevedra, 1970

Raquel Calviño, gusta de dialogar dende duas variables, a presenza e a ausencia como compoñentes modificadores do real.

Unha mirada que pescuda o sentir e o do ser humano nun espazo comun, a relación dos “figurantes” dunha sorte de gran escenario, una responsabilidade que xurde de como o ser humano se relaciona con esa contorna na que se move a diario que pasa a formar parte un itinerario vital.

A cámara de Raquel Calviño convertese no rexistro dese tempo suspendido no que as veces, só nos rachamos unha atmosfera que dende a nosa ausencia orixina un espazo máxico.

Ramón Rozas.